Danuta miała problem i zadzwoniła do wróżki. W tajemnicy przed mężem. Jednak się wydało. Wróżka oddzwoniła akurat wtedy, gdy mąż wrócił wcześniej z pracy. Nawet nie wysłuchał, czego się dowiedziała, nie zapytał po co zadzwoniła. Zaczął się śmiać: ty chyba zwariowałaś, żeby wierzyć wróżkom!

śmieją się, bo...

Tak reaguje sporo ludzi. Zazwyczaj nigdy nie korzystali z usług wróżki, nie wiedzą na czym polega wróżenie. Nie wnikają o co chodzi. Krytykują bądź ośmieszają. Śmiech to instynktowny sposób radzenia sobie z niechcianymi emocjami. Szczególnie wtedy, gdy nie mamy pojęcia jak zareagować, bo boimy się o to jak nas postrzega otoczenie.

Pamiętasz jak miałaś kilkanaście lat, stałaś sobie z przyjaciółkami i nagle pojawiał się przystojny chłopak? I ta konsternacja, która przeradzała się w nerwowe chichotanie.
Wróżka nie jest wprawdzie przystojnym chłopcem, a osoby, które się śmieją są dorosłe. Jednak sposób reagowania pozostaje ten sam. Nie wiesz co zrobić, jak zareagować- zaczynasz się z czegoś śmiać.

krytykują, bo...

Sceptycy podważają, że wróżka może posiadać zdolności parapsychiczne. Wiara w siłę nauki jest ogromna. Nie mamy czasu zagłębiać się w to co tajemnicze, niepewne, w to wszystko, czego nie można naukowo udowodnić. A magii nie da się zamknąć w żadne wzory.

Podobno wróżki najczęściej mówią nam ogólniki oraz dopasowują swoje wróżby do sytuacji. Wróżka mówi: jesteś taka a taka. Lubisz to i tamto. Spotkasz interesującego mężczyznę, który ci się spodoba. Fakt, to są banały i ogólniki. I tutaj faktycznie może wiele wyczytać z mowy ciała klienta oraz jego wypowiedzi. Jednak istnieje wiele sytuacji w których nie można zastosować tej techniki albo ona nie pasuje. Nie chodzi tutaj o wróżby w stylu: poznasz przystojnego bruneta za którego wyjdziesz za mąż. Często wróżka zna fakty z przeszłości, których znać nie może. Wie, gdzie mieszkasz, że się przeprowadziłaś. Pytasz ją tylko czy znajdziesz pracę, a ona mówi, że niedawno się rozwiodłaś. Tego nie można wyczytać na samym początku z mowy ciała. 

Potrafi nas zaskoczyć również mniej istotna wróżba, która się sprawdzi.

Ewelina była u wróżki. Dowiedziała się, że wkrótce dostanie prezent. Nie przewidywała gości, ani nie miała żadnych urodzin, czy innej okazji na którą wręcza się upominki. Po powrocie do domu niezapowiedzianie odwiedziła ją koleżanka, która podarowała jej książkę. Jak wróżka mogła to przewidzieć? Nie mogła tego wywnioskować z wypowiedzi Eweliny ani tym bardziej z jej mowy ciała.
Oczywiście można to uznać za przypadek, i tak z pewnością potraktuje to zdarzenie każdy, kto nie wierzy we wróżenie. Jednak czasami trudno mówić o zbiegach okoliczności, a trafność wróżby jest zadziwiająca i niepodważalna.

Agnieszka miała 37 lat i udane życie. Pewnego dnia wybrała się na targi ezoteryczne. Postanowiła skorzystać z porady wróżki. Tak z ciekawości, bo w sumie żadnych problemów nie miała. Wróżka Helena była szczupłą, ciemnowłosą kobietą o miłej twarzy. Agnieszka nie mogła uwierzyć w to co usłyszała. Bo wróżka nie mówiła nic o jej dostatnim, szczęśliwym życiu. Wprost przeciwnie. Dowiedziała się, że powinna odwiedzić lekarza, że zwrócić uwagę na męża, że syn niedługo wyjedzie bardzo daleko, dalej niż za ocean. Te słowa zapamiętała szczególnie, bo jakoś nie mogła sobie wyobrazić co oznaczają. Jednak one wyjaśniły się najszybciej. Syn zginął w wypadku samochodowym. Agnieszka nie potrafiła już żyć normalnie. Przestało jej zależeć na małżeństwie. W końcu mąż odszedł. Agnieszka do dzisiaj nie może zapomnieć słów o wyjeździe za ocean.

dlaczego sceptycy kwestionują umiejętności wróżek

Powodów jest kilka. Większość ludzi, jeżeli czegoś nie rozumie, to się tego boi. Niemożność ogarnięcia czegoś rozumem prowadzi do tego, że to krytykują. Dobrą metodą jest również ośmieszanie. Sceptycy krytykują psychotroników, bo sami nie potrafią czegoś przekonująco wyjaśnić, zanalizować, przypisać jakiś wzór (bo jakże, bez wzoru nic nie ma prawa bytu), ogarnąć rozumem. I dlatego to wydaje im się głupie. Są bezradni! A tego zaakceptować nie potrafią. Ośmieszanie tego, czego nie potrafią zrozumieć (bo zrozumieć często nie można)- powoduje, że stają się cyniczni i walczą. Taka walka to prawdziwy pokarm dla ego. Ja jestem mądry, jestem wielki. Inni wierzą w zabobony, to idioci, którym można wmówić wszystko. Naiwni jak dzieci.

Prawda jest taka, że albo w coś wierzymy albo nie. Jeżeli nie wierzymy, że istnieje coś więcej niż materia-to żadne argumenty nas nie przekonają. Natomiast ten, kto wierzy, nie potrzebuje żadnych dowodów.