Wiedźma, czarownica, wróżka
Wiedźma, czarownica, wróżka- dla większości osób znaczy to samo. Jakaś stara i brzydka baba, w kapeluszu,z krzywym nosem i brodawką. Ubrana na czarno, z czarnym kotem, wpatrująca się z szklaną kulę i karty tarota. Na pewno dziwna i niesamowicie niebezpieczna. To stereotyp zaczerpnięty z bajek typu „Jaś i Małgosia” czy niektórych filmów.
Czarownica czy wiedźma najczęściej nie jest brzydka. Często nie jest również wiekową staruszką. I wcale nie ubiera się na czarno. Natomiast prawdą jest, że zazwyczaj posiada kota. Wróżka, czarownica i wiedźma to nie to samo. Świadczy o tym już sama etymologia słów.
Wiedźma – wiedzę ma. Czarownica- czyni czary. Wróżka- wróży.
Dlatego nie powtarzajmy i nie używajmy bezmyślnie tych określeń. Ich nazwy nie wzięły się z kosmosu, można je logicznie wytłumaczyć.
Zarówno wróżka, czarownica, wiedźma i uzdrowiciel są obdarzeni jakimś nadnaturalnym darem z którym już się rodzą. Podobnie jak inne utalentowane osoby w różnych dziedzinach: muzyki, śpiewu, malowania, tańca. Wróżka posiada dar wróżenia, czyli widzi przyszłość i przeszłość, czarownica obdarzona jest energią, dzięki której ma moc i może czarować, natomiast wiedźma wrodzoną wiedzą, której nie musi poznawać z żadnych książek.
Wyglądają jak inne kobiety, nie można po stroju zaszufladkować je w kategorii ”wróżka”, „czarownica” czy „wiedźma”. Wprawdzie zazwyczaj czarownica zajmująca się czarną magią będzie preferować czarne stroje, a wiedźma te naturalne, jednak nie ma tutaj żadnej reguły.
czarownica
Każda czarownica zajmuje się magią. Chociaż nie każda czarną magią. Dlatego niektóre czarownice mogą szkodzić jak również pomagać. Stąd wziął się podział na dobre czarownice (zajmujące się białą magią) i czarownice złe. Chrześcijaństwo przyczyniło się do tego, że czarownice zaczęto postrzegać jako bardzo złe kobiety, które dostały ogromną moc w zamian za podpisanie paktu z diabłem. Bano się czarownic i ich mocy, stąd pojawiły się polowania na czarownice. Ekspertami od rozpoznawania czarownic stali się lekarze, a kobiety poddawano różnym próbom, jak np. próba łez (jeżeli nie potrafi się rozpłakać to znaczy, że jest czarownicą), wagi (kobieta ważąca mniej niż 49,5 kg była zdolna do latania na miotle).
Współczesne czarownice znają się na magii, jednak często specjalizują się w jednym temacie typu: wróżenie, astrologia, numerologia, czy inne.
wiedźma
To kobieta, która wie. Kobieta mądra i żyjąca w zgodzie z naturą. Zna się na ziołach, wpływie księżyca na ludzi. Słucha swojego ciała. Posiada wrodzoną moc, która jest wysoce intuicyjna, pierwotna i...nieracjonalna. Jej wiedza nie pochodzi z książek czy internetu. Jej zdolności pogłębiają się wraz z wiekiem. Dlatego im starsza wiedźma- tym większą ma moc.
Wiedźmy istnieją od lat. Dawniej zajmowały się leczeniem (głównie za pomocą ziół), odbierały porody, doradzały w każdej sprawie. Dawniej wierzono, że wiele chorób jest wynikiem klątw i uroków, a wiedźma potrafi je odczyniać. Dlatego wiedźmy wzbudzały szacunek i strach. Bano się, że wiedźma może rzucić urok czy klątwę.
wróżka
Wróżka zajmuje się wróżeniem, używa do tego często kart, na przykład kart tarota albo tradycyjnych. Dobra wróżka powinna odznaczać się wyjątkową intuicją oraz wyczuciem energii. To dzięki nim widzi to, czego inni nie widzą. Karty są tylko rekwizytem, same w sobie nie mają żadnych cudownych mocy. Dlatego nie każdy, kto się nauczy na pamięć znaczenia kart, może być wróżką. Na pamięć można nauczyć się wielu różnych rzeczy i z powodzeniem je efektywnie wykorzystywać. We wróżeniu to za mało. Wróżki zazwyczaj znają się na magii, potrafią rzucać i odczyniać uroki. Najlepsze wróżki posiadają zdolności jasnowidzenia. Wróżka może być czarownicą.
Współczesna wiedźma czy czarownica zawsze „współpracuje” z naturą i podąża swoją drogą. Czerpiąca swoją moc z głębi siebie, wykorzystująca intuicję. Potrafiąca żyć „tu i teraz”, ciesząca się życiem.