Można się uzależnić od wielu rzeczy. Każdy wie, że narkotyki, alkohol, nawet internet czy słodycze mogą uzależniać. Jednak czy można uzależnić się od partnera? Jak najbardziej! I jest to bardzo poważny problem, który powoduje, że relacja jest zaburzona. Zamiast odczuwać wsparcie, miłość, spełnienie- mamy istną huśtawkę emocjonalną w której euforia miesza się ze złością, agresją i bólem.

 

kocha, lekceważy?

Uzależnienie emocjonalne od drugiej osoby. Zazwyczaj mamy tutaj dwa odmienne wariaty. Jeden taki, że jest cudownie i stanowicie jedność, którą ciężko rozdzielić. Każą wolną chwilę spędzacie razem, wydzwaniacie do siebie kilka razy dziennie, SMSujecie co chwilę, żyć bez siebie nie możecie.

Drugi jest taki, że wzdychasz do niego dniami i nocami, a on cię lekceważy. Nie myślisz logicznie, działasz jak zahipnotyzowana. On cię przyciąga, potem odpycha, a ty go idealizujesz, wzdychasz i kochasz bez pamięci.
Obie powyższe sytuacje często są początkiem uzależnienia emocjonalnego od partnera.

Natalia dorastała bez ojca. Była najstarsza, samodzielna i odpowiedzialna. Była, bo ktoś musiał być taką osobą w rodzinie. Natalia poznała Michała i od razu poczuła, że to ten jedyny. Taka prawdziwa miłość na dobre i na złe. Zaopiekował się nią i pierwszy raz w życiu poczuła, że ktoś o nią dba. Poczuła się ważna i szczęśliwa. Myślała, że dla takiej miłości trzeba zrobić wszystko. I ona zrobi wszystko, żeby tylko jej nie stracić. Każdą wolną chwilę spędzali razem, a liczył się tylko on. Stopniowo oddaliła się od przyjaciół i rodziny, przestała mieć swoje zainteresowania. Potem on ją zaczął kontrolować, poniżać i odpychać. Natalia płakała, gniewała się, a potem... wybaczała mu wszystko. Nie umiała już bez niego żyć.

podatność na uzależnienie

Predyspozycje do wchodzenia w taki związek ma się od samego początku danej znajomości. Przyczyn podatności na uzależnienie szukamy w dzieciństwie, w szczególności w relacjach z ojcem.
Brak ojca w dzieciństwie, czy brak bliskości w relacji córka- ojciec. Ojciec unika bliskości z córką, nie okazuje emocji gestami (nie przytula, całuje) oraz słowami (nie chwali, nie mówi ze ją kocha, podziwia, że jest dla niego ważna). Córka cały czas tęskni za bliskością. W dorosłym życiu szuka mężczyzny od którego ją dostanie. Jeżeli to dostaje, to często się uzależnia. Oto dostaje to, czego najbardziej pragnęła (często podświadomie).

Sprawdź, czy jesteś podatna na uzależnienie emocjonalne od partnera

 

on jest zimny jak lód a tobie to nie przeszkadza

Podobają ci się mężczyźni niedostępni emocjonalnie i fizycznie, tacy z którymi trudno nawiązać porozumienie. Nie starasz się aktywnie poznać obiektu swoich westchnień. Projektujesz na niego cechy, które chciałabyś, żeby posiadał. Słyszałaś przecież jak „obiekt” gra na skrzypcach. Zamieniliście kilka słów, ale jesteś przekonana, że kto jak kto, ale On na pewno jest wrażliwy i uczuciowy. Nie starasz się go poznać, ani uzyskać rzetelnych informacji. Kreujesz i malujesz portret swojego obiektu. Problem w tym, że to portret wyidealizowany. Ten ideał nie istnieje. A właściwie nie istnieje w rzeczywistości, a jedynie w twoich marzeniach. Jeżeli nawet dostrzegasz jakąś wadę, to szybko ją bagatelizujesz, bo przecież on się zmieni. Pali papierosy? Ty nie palisz i nie lubisz dymu. Nieważne, na pewno rzuci.

On nie wykazuje poważnego zainteresowania relacją, a ty cały czas planujesz i kreujesz waszą wspólną i szczęśliwą przyszłość. On cię doceni, zwróci na ciebie uwagę, zaakceptuje, pokocha.

on cię nie chce, a ty nie umiesz odpuścić

Narzucasz się. On cię odpycha, ty nie umiesz sobie odpuścić. Im bardziej cię odpycha- tym bardziej twoje zaangażowanie rośnie w siłę. Nie potrafisz zaakceptować, że on nie jest jeszcze albo już tobą zainteresowany. Myślisz, że to niemożliwe. Bo przecież dawał ci wyraźne sygnały. Na pewno wyraźne?

Przypomnij sobie dobrze i rozsądnie. Uśmiechnął się czy powiedział, że masz ładne oko- to nie oznacza, że jest tobą zainteresowany. Umówił się na jedną randkę? Też nie oznacza, że chce się dalej spotykać. Przespaliście się? Dla niego to nie jest równoznaczne ze słowem związek.

Problem w tym, że nie potrafisz przyjąć do wiadomości słowa NIE. Gdy on cię odrzuca to twoja „miłość” zmienia się we wściekłość (wtedy robisz mu na złość, przysłowiowe „ząb za ząb, oko za oko”) albo wchodzisz w rolę ofiary (skrzywdził mnie, o ja biedna, nieszczęśliwa!). Uzależnienie nie ma nic wspólnego z miłością. Jeżeli kogoś kochasz, a on nie chce się angażować to „puszczasz go wolno”. W „zdrowej” relacji nie ma innej opcji.

on się nie chce angażować, a ty chcesz

Ty się angażujesz całym sercem, a on wcale. Jeżeli ty chcesz się zaangażować i wyraźnie mu o tym mówisz )wyznajesz swoje uczucia i mówisz o oczekiwaniach) o on udaje, że nie słyszy, albo nie chce się poważniej zaangażować. Poważniej czyli jak? Dzwoni czasami jak jemu się zachce spotkać albo pogadać. Nie interesuje się twoimi sprawami, ale wymaga, żebyś ty interesowała się nim. Jeżeli on bez powodu milknie, a ty nawet nie wiesz dlaczego. W końcu sama wyciągasz do niego rękę na pojednanie.

Może kilka dni się z tobą nie kontaktować i uważa, że to w porządku. Jeżeli ty się zbyt długo nie odezwiesz, to on się odzywa raptem zainteresowany. W ten sposób on manipuluje. Twoje emocje nie przejdą tego bezboleśnie. Jeżeli to trwa już 3 miesiące (i więcej) to jesteś uzależniona emocjonalnie od niego.
Czasami z trudem lub wcale nie kontrolujesz swojego zachowania. Poniżasz się, prosisz, płaczesz. Zrobisz wszystko, żeby on ci wybaczył, nie porzucił, odezwał się.

on jest sensem twego życia

Cokolwiek robisz to myślisz sobie: a co on na to. Nie pójdziesz do koleżanki, o wyjściu z kolegą nawet nie pomyślisz. Przecież jemu to się może nie spodobać i może cię zostawić, gdyby się dowiedział. Przestajesz być samodzielną, odrębną osobą. Chcesz żebyście wszystko robili razem. Czas spędzony bez niego? To niemożliwe. Ty chcesz być każdą chwilę przy nim. Dostosowujesz swoje życie do jego życia. Ważne stają się jego cele, zainteresowania. Swoje sprawy zostawiasz i dostosowujesz swoje życie do niego. Zmieniłaś nawet swoje upodobania, nawet zaczęłaś inaczej się odżywiać. Stopniowo przestajesz utrzymywać kontakty ze swoimi znajomymi i rodziną. Liczy się tylko on. Nie słuchasz innych osób, jeśli go skrytykują. Bronisz go jak lwica. Jasne, to przecież twój ideał.

boisz się, że on cię zostawi

Potrafisz się tym zamartwiać, czasami panikujesz. Nie wyobrażasz sobie, że zostaniesz sama. Często stajesz się obsesyjnie zazdrosna. Sprawdzasz jego telefon, podsłuchujesz, badasz i śledzisz, sprawdzasz, wypytujesz i kontrolujesz.

ogarnij się, przejrzyj na oczy

Wiadomo, że osoba uzależniona niesamowicie boi się odejść. Gdy tak bardzo przyzwyczajasz się do jednej osoby, żyjesz tylko dla niej – trudno zdecydować się na samotność. Jednak pamiętaj, że czas jest cenny. Im prędzej się od niego odetniesz- tym szybciej zaczniesz nowe życie.